دندانپزشکی ، بوتاکس و پرکننده های تزریقی

از سال اول دانشكده هاي دندانپزشكي ، مورفولوژي ، آموزش هماهنگي چشم و دست و مهارت ارائه مي شود و به طور جدي ارزيابي مي شود. در اکثر قریب به اتفاق پزشکان ، هیچ ارزیابی مهارت یا عملی در رابطه با مهارت مهارت دستی وجود ندارد.

بر اساس تحصیلات و تجربیات من ، نظر من این است که هیچ متخصص مراقبت های بهداشتی تحصیل کرده یا موثرتر از دندانپزشک در رفع نگرانی های زیبایی دهان و دندان بیمار نیست. در سال های اخیر ، علاقه روزافزون به زیبایی شناسی محیطی چند وجهی بوده است. این واقعیت که ظاهر صورت نقش مهمی در کیفیت زندگی فرد دارد ، توسط مطالعات رفتاری بر اساس نتایج علمی تأیید شده است (1،2).

از نظر تاریخی ، یک انسداد ایده آل به عنوان "شکل ایده آل مورد نظر طبیعت" دیکته شده است. با این حال ، مفهوم ایده آل تغییر کرده است. امروزه "ایده آل" دستیابی به زیبایی مطلوب در عین حفظ ویژگی های اساسی ساختار ثابت دندان و انسداد عملکردی است (3). زیبایی مطلوب باید با بهداشت و مراقبت از دهان و دندان سازگار باشد ، و برای برخی از بیماران این مهم بیش از هر چیز است (4). یکی از قدیمی ترین و با دانش ترین دانشگاهیان زیبایی شناسی بالینی ، دکتر رونالد گلدشتاین در کتاب خود "لبخند خود را تغییر دهید" بر ضرورت نگاه کردن به صورت به عنوان یک واحد زیبایی شناختی بدون تجزیه آن به اجزای آن تأکید می کند. پیشرفت در داروسازی و تولید مواد افزودنی جدید زیست سازگار با مواد زیست سازگار اکنون امکان جایگزینی ایمن و قابل پیش بینی ساختارهای محیطی را فراهم می کند. بیماران از دندانپزشکان انتظار دارند که یک برنامه درمانی ارائه دهند که نه تنها در جهت سلامت ترمیم دندان باشد بلکه شامل یک رویکرد جامع برای دستیابی به ظاهر مطلوب نیز باشد. دندانپزشک هماهنگ کننده درمان است (6). این سال نیست که آیا دندانپزشک از زیبایی های محیط اطراف دانش دارد یا خیر؟ در اینجا دندانپزشک باید به عنوان مهمترین مولفه حرفه ای در نظر گرفته شود.

سوال همزمان که این گفتمان دیالکتیکی را وادار می کند این است: دندانپزشک برای دستیابی به لبخند بهینه و فرم صورت چقدر باید در درمان ساختارهای اطراف دهان فعال باشد؟ هر نتیجه ماندگار و پایدار به تجزیه و تحلیل عینی نیاز دارد. در اینجا ، چه پارامترهایی باید تعیین کنند که آیا دندانپزشکی که جایگزین پزشک یا متخصص معادل آن می شود ، می تواند وظایف مربوط به روش های زیبایی خارج از دهان صورت را به طور ماهرانه انجام دهد؟ در مراقبت های بهداشتی تشخیصی و درمانی ، نیاز جهانی برای صلاحیت این است که آیا ارائه دهنده از "استاندارد مراقبت" برخوردار است. در تعیین عملکرد خلاف ، اخلاقی یا فنی ، حداقل اهداف حرفه ای باید محقق شود. ظرفیت انجام این کار بر اساس آموزش ، آموزش و تجربه است. اکثر پزشکانی که خدمات زیبایی کمکی مانند درمان عصبی (بوتاکس ، دیسپورت ، زئومین) و مواد پرکننده تزریقی را ارائه می دهند ، تجربه آموزش در سطح دانشکده پزشکی را ندارند ، اما اخیراً ، آموزش این خدمات در برنامه های دستیاری انتخاب شده آغاز شده است.

در گذشته ، یک ارائه دهنده پزشکی معمولی DVD را مرور می کرد و از یک "مربی" یا نماینده محصول مستقل ، که ممکن است اصلاً این آموزش را نداشته باشد ، آموزش عملی می بیند. اکثر اقدامات پزشکی عمل پزشکی را روشی توصیف می کنند که اختیار گسترده ای به پزشک می دهد. پزشکان سطح "صلاحیت آموزشی" خود را تعیین می کنند. در حقیقت ، اگر صلاحیت پزشکان بررسی شود ، مقام قانونی نمی تواند کاری انجام دهد. در آموزش دوره کارشناسی پزشکی ، هیچ دوره ابتدایی یا حتی یک روش سطحی برای درک فرم دهان صورت وجود ندارد ، و پارامترهای لبخند زیبایی شناختی کم و بیش یکسان هستند. از طرف دیگر ، این دلیل وجود دندانپزشکی است. تجربه آموزش دندانپزشکی در زمینه های آناتومی ماکروسکوپی ، جنین شناسی ، نوروفیزیولوژی ، جوشی و انسداد ، دانش اساسی لازم برای ارزیابی و درمان بهینه ساختارهای آلوئول دندان و همچنین آناتومی مجاور (ماتریس بافت نرم) را فراهم می کند.

چگونه می توان انتظار داشت که همکاران پزشکی ما رابطه مناسب دندان / لب یا تأثیر خطوط تاج قدامی بر حمایت از لب را درک کنند در حالی که اکثریت قریب به اتفاق حتی نمی توانند دندان ها را برشمارند؟ به همین ترتیب ، آنها از نظر اندازه عمودی بر مورفولوژی لب ، درک و صلاحیت ندارند. در برخی از ایالت ها ، اکثر این خدمات کمکی توسط پرستاران انجام می شود. آموزش پرستاری غالباً شامل آموزشهای "در حین کار" است که توسط پزشک عمومی برای مدت زمان نامعلومی ارائه می شود. پرستاران هیچگونه آموزش رسمی در مورد بیهوشی دهان صورت نمی بینند ، این امر در مورد زیبایی محیط اطراف نیز صدق می کند. در ایالات متحده ، محبوب ترین تحصیلات تکمیلی برای پزشکان برخی از فرصت های آموزشی پرستاران را به کار می گیرد و آموزش می دهد. وقتی نوبت به تعیین استانداردهای آموزشی مناسب برای هنر و علم زیبایی بهینه محیط اطراف ، فرم و عملکرد صورت می رسد ، شواهد واضح است: دندانپزشک بسیار تحصیل کرده است. این تجربه آموزش اولیه حتی مهارت فنی و اثربخشی را در نظر نمی گیرد. از سال اول دانشكده هاي دندانپزشكي ، مورفولوژي ، آموزش هماهنگي چشم و دست و مهارت ارائه مي شود و به طور جدي ارزيابي مي شود. در اکثر قریب به اتفاق پزشکان ، هیچ ارزیابی مهارت یا عملی در رابطه با مهارت مهارت دستی وجود ندارد. این مسئله در مورد پرستاران بسیار کمتر است.

به منظور دستیابی به بهترین نتیجه در کاربردهای بوتاکس ، توانایی لمسی برای تجمع نوروتوکسین ها در ناحیه عضلانی مناسب ضروری است. به همین ترتیب ، هنگام تزریق پرکننده های پوستی یا زیرپوستی ، توانایی اپلیکاتور در استفاده از مهارت لمسی آنها باعث می شود ماده به مقدار مناسب و محل در بافت رسوب کند ، نتیجه مطلوب را تحت تأثیر قرار می دهد. مهارت فنی مورد نیاز بسیار کمتر از آن است که در خط پایان آماده سازی تاج اعمال می شود. همکاران پزشکی یا پرستاران ما که می توانند این وظایف را به آنها بسپارند ، تجربه مقایسه ای ندارند. بیایید فقط بگوییم که مهارت مورد نیاز برای مدیریت بلوک عصبی آلوئولار تحتانی ، خلفی بسیار بیشتر است ، که برای افزایش مناسب مرز ورمیلیون لب یا چین خوردگی بینی با پرکننده های تزریقی لازم است.

ضرورت دیگری که استاندارد مناسب مراقبت را تعیین می کند ، در نظر گرفتن نسبت خطر / سود است. خطرات مربوط به مدیریت نوروتوکسین ها و مواد پرکننده تزریقی باید در متن قرار گیرد. تزریق ناخواسته داخل عروقی لیدوکائین با اپی نفرین یا آئرومفیزم در بافت های باکال ناخوشایند و نامطلوب است. همانطور که می دانیم ، این شرایط با عواقب طولانی مدت ، در صورت وجود ، خود به خود حل می شوند. به همین ترتیب ، می توان با تزریق کم و بیش پرکننده ، نتایج نامتقارن را بدست آورد. به همین ترتیب ، درمان ناقص با نوروتوکسین ها می تواند باعث تضعیف ناکافی فعالیت عضلات شود. چنین شرایطی بدون درد و موقتی است. مدیریت چنین عواقبی این است که اجازه عقب نشینی یا حل و فصل خود به خودی را بدهد. عوارض واقعی بسیار نادر است و شدت آنها محدود است (7).

بحث در مورد چرایی ارائه این خدمات توسط بهترین دندانپزشکان مربوط به گذشته است. گزینه های درمانی تهاجمی و متغیر موفقیت آمیز برای شرایط خاص ، مانند ظاهر بیش از حد لثه و در نتیجه لبخند لثه وجود دارد. اولین درمان های غیر جراحی برای خط لبخند زیاد ناشی از ادبیات پزشکی نیست ، بلکه مربوط به دکتر ماریو پولو ، متخصص ارتودنسی است (9،10). پولو مقاله مرجع خود را در مورد استفاده از بوتاکس برای کاهش بیش از حد انقباض levator labii Superioris در سال 2005 برای بهبود رابطه دندان / لب منتشر کرد. درمان استاندارد شکستگی فک پایین ، با بهبودی طولانی مدت و عوارض بالقوه آن ، Le Forte 1 بوده است. در واقع ، در ادبیات پریودنتال ، وستیبولوپلاستی کمتر تهاجمی در بهبود ویژگی لبخند مزاحم بیش از حد فک بالا عمومیت داشته است. از سوی دیگر ، اولین مقاله در مورد درمان دارویی لبخند لثه ای توسط پزشکان پزشکی فقط در ژوئن 2012 در ادبیات پزشکی منتشر شد (12).

در آوریل 2012 ، آکادمی مغز و اعصاب آمریکا نتایج دو مطالعه را نشان داد که تزریق بوتاکس می تواند در بیماران مبتلا به دندان قروچه شبانه تسکین دهد. مدتها قبل از آن ، اولین گزارشات مربوط به اثربخشی این روش درمانی توسط لوئیس مالكماخر ، DDS و تیم بالینی وی در آكادمی زیبایی صورت صورت گرفت. با توجه به این موضوع ، اگرچه برخی از درمان های زیبایی مingثر در ناحیه اطراف دهان ابتدا ایجاد شده و شروع به استفاده در دندانپزشکی کردند ، اما این درمان ها توسط همکاران پزشکی ما ضبط و ضبط شد. در زمینه پزشکی ، این بحث آغاز شده است که چگونه می توان از ظاهر بهبود یافته برای تأثیر مثبت بر کیفیت زندگی استفاده کرد. این درک همچنین با مقاله ای تحت عنوان "بازنگری رویکرد زیبایی در پزشکی" که در ژورنال انجمن آمریکایی منتشر شده است تأیید می شود (13).

چرا این شواهد چنان شهودی است که دندانپزشک آموزش دیده و مهارتهای اساسی برای ارائه این خدمات کمکی را در میان ابزارهای درمانی خود دارد ، چرا این بحث صورت می گیرد؟ در ایالات متحده ، نهاد اصلی که دامنه عمل حرفه ای را تعیین می کند ، هیئت تنظیم مقررات ایالتی است. "وقتی به آینه نگاه می کنیم ، می بینیم که دشمن دوباره خودمان هستیم". آنچه مشاهده کردم این است که این کمیته های دندانپزشکی دارای مجوز استفاده از سلولهای عصبی و پرکننده های تزریقی قبل از اختیار قانونی هستند. اعضای پیشرفته و آینده نگر دارند که همیشه در تأمین امنیت اعضای خود موفق می شوند بر این اساس ، در بیشتر موارد تقاضای تخصص اثبات شده و به ندرت ویژگی تشخیصی وجود دارد. مقررات معمول مندرج در نظر مشورتی که توسط شورای دندانپزشکی کارولینای جنوبی تأیید و منتشر شده است ، از زبانی مشابه زبان زیر استفاده می کند: دارنده پروانه باید تحصیلات ، هویت و مدارک قابل قبول را در اختیار هیئت مدیره قرار دهد. چنین اقداماتی را می توان توسط دندانپزشک عمومی انجام داد. "(14). حتی در ایالت هایی که حرفه پزشکی در رقابت سختی مانند کالیفرنیا قرار دارد ، کمیته های دندانپزشکی غالب شده اند. نکته تعیین کننده این است که آیا کمیته های مربوطه دندانپزشکی تمایل دارند حقایق را از طرف مجوزهای خود به قانونگذاران مربوطه ارائه دهند یا خیر. "اعتراضات خارجی به توانایی دندانپزشک در استفاده صحیح از نوروتوکسین ها و مواد پرکننده تزریقی به طور مختصر در نقل قول ساموئل کلمن تجسم یافته است: اگر این موضوع اصولی است ، نه پول ، پول است."

مانند ماهیت بسیاری از جنگ ها

طبق بولتن های اخیر انجمن دندانپزشکی آمریکا ، استفاده از نوروتوکسین ها و مواد پرکننده داخل پوست برای علائم عملکردی و آرایشی در حال حاضر توسط دندانپزشکان عمومی در بیش از 20 ایالت تأیید شده است. آکادمی زیبایی شناسی صورت آمریکا اظهار داشت که "35 ایالت به دندانپزشکان اجازه می دهد تا با استفاده از بوتاکس و پرکننده های پوستی اقدامات زیبایی و صورت را انجام دهند." در واقع ، برخی از ایالات نیز به دندانپزشکان اجازه می دهند که این روش ها را به پرستاران اختصاص دهند.

دندانپزشکان تقریباً در تمام ایالات ایالات متحده و در بسیاری از شهرهای کانادا که علائم پاتولوژیک شامل جویدن یا ساختارهای دهانی فوری مجاور آن وجود دارد ، تجویز نوروتوکسین و مواد پرکننده تزریقی را دارند. اگرچه این موضوع بسیار پویا است ، اما در حال حاضر در 2 ایالت نوادا و کارولینای شمالی ، هیچ یک از این روش ها در حیطه عمل دندانپزشکی برای مجوزها نیست.

در اروپای غربی ، توسط کالج سلطنتی جراحان و کمیته استاندارد سازی اروپا گفته شده است که "فقط پزشکان ، پرستاران و دندانپزشکان آموزش دیده باید درمان های زیبایی غیر جراحی مانند نوروتوکسین و پرکننده را انجام دهند". کنایه از این است که اعتراض به صلاحیت از صنعت مراقبت از زیبایی ناشی می شود تا کمیته های بی میلی دندانپزشکی یا سایر متخصصان مراقبت های بهداشتی. متخصصان زیبایی و آرایشگران ادعا می کنند که عدم توانایی آنها در انجام مداخلات غیر جراحی مانند بوتاکس و مواد پرکننده محدودیت تجارت ناعادلانه است.

در نتیجه ، دندانپزشک به خوبی در مورد استفاده دندانپزشکی از نوروتوکسین ها و مواد پرکننده تزریقی آموزش دیده است. اگر از همتایان پزشکی خود بهتر آموزش نبینند. هر دندانپزشکی نباید مجبور یا انتظار داشته باشد که این خدمات را ارائه دهد. آنچه مسلم است این است که دندانپزشکان با اغراق در محافظت از سایت و اتکا به محدودیت های خودسرانه و دمدمی مزاج نباید از این حق محروم شوند. در آموزش قبلی ما در زمینه تشخیص دهان و دندان ، توصیه شده بود که یک طرح تشخیص و درمان با در نظر گرفتن علائم ، محدودیت ها و گزینه های درمانی به بیماران ارائه دهیم. واقعیت بهینه سازی نگرانی های زیبایی بیمار از اهمیت موضوع نمی کاهد . در واقع ، من می گویم که دندانپزشک توانایی ارائه یک نتیجه جامع و با کیفیت را دارد که احتمالاً از گزینه های غیرمتعارف دندان فراتر است.